Dossier Veluwe - Deel #1 en #2
Dossier Veluwe - Deel #3 t/m #6
Dossier Veluwe - Deel #7 t/m deel #9
Dossier Veluwe - Deel #10 t/m deel #14

Dossier Veluwe - Deel #15 en verder
Dossier Veluwe - Deel #20 Een droom voor de Koning

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen op de Veluwe - update #20
"Een droom voor de Koning!"

Aan het einde van een tijdperk dat werd gekenmerkt door vrouwelijke bekleders van het majesteitelijke ambt, zou het gepast zijn om in chronologie een beeld te schetsen van de ontwikkelingen die zich rond het koningschap hebben afgespeeld met betrekking tot de zorg voor en omgang met onze natuur en de daarin levende dieren. Omdat echter nog maar enkele jaren geleden over dit thema een uitermate boeiende publicatie is verschenen in de vorm van het boek "Groen door Oranje" (foto 1) van de hand van het echtpaar Maassen - te Brake (ISBN 978-90-8788-143-6) leek het ons een betere gedachte, om aan de hand van eigen informatie en actuele feiten een beeldreportage samen te stellen die in de pas zou lopen met de 19 updateverslagen die er vanaf oktober 2012 in de reeks "Ondertussen op de Veluwe" op onze website www.ganzenbescherming.nl zijn verschenen.

Ons grootste biermerk is met glans het meest weggeworpen zwerfafval. Dat 's Neerlands grootste trots zo veelvuldig in de natuur te vinden is iets waar we ons voor zouden moeten schamen. Niet alleen in de Koninklijke jachtrevieren (foto 2, 3, 4) maar eveneens mondiaal! Ook zouden wij ons behoren te generen voor de rol die de producent van een andere smeersel, de Koninklijke Shell, speelt in het wereldwijd om zeep helpen van milieu, natuur en ecosysteem!

Natuurlijk willen wij geen spelbreker zijn en zéker beogen wij het niet om de glans en de glamour van deze troonwisseling te verstoren. Maar wél herinneren wij graag aan een discutabel conglomeraat, waaraan dankzij wijlen Prins Bernhard der Nederlanden al langer dan een halve eeuw het vorstelijke keurmerk wordt toegekend: de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging. Wij vinden het ongehoord, abject en infaam dat een hobbyclub die model staat voor alles wat van doen heeft met respectloosheid, zelfzucht, leugen. list, bedrog, feitenverdraaiing, machtsmisbruik en wetovertreding, zich ongegeneerd achter een vorstelijk camouflagenet kan verbergen. We mogen immers hopen, dat 'het Hof' zichzelf niet waarachtig herkent in de wijze waarop Nederlandse hobbyjagers plachten om te gaan met de meest elementaire regels van respect, fatsoen en wetmatigheid. Daarom ging onze verslaggever op koude en winderige voorjaarsdagen te voet op onderzoek in de Koninklijke Houtvesterijen Het Loo en keerde terug met een ongehoord tableau. Hier volgt zijn tot Koninklijke droom omgewerkt relaas. Wij spreken de hoop uit, dat dit voor onze nieuwe vorst geen nachtmerrie moge worden!

Hoogheid: ieder najaar als de blaadjes vallen, de ochtenden kil en nevelig worden, het 'stoer mannelijke groene gilde' er dag na dag gewapend op uit trekt (foto 5) en de Houtvesterijen Het Loo maandenlang voor publiek op slot gaan zodat er ongestoord gejaagd kan worden (foto 6), gebeurd het mij met regelmaat dat de verkwikkende nachtelijke slaap abrupt wordt afgebroken door beangstigende droombeelden die ik sinds mijn jeugd en jonge jaren mee moet zeulen. Daarin figureren afwisselend een in het kroondomein Brabantse Biesbosch door een schot hagel in het aangezicht gewonde gastjager, een in het vorstelijke jachtrevier bij Buren eveneens met hagel en van zeer geringe afstand fataal in de borststreek getroffen drijver en een door opperhoutvester Reinders met een onbedoeld keilerschot gedode jachtopziener op het Loo. Hoewel al deze feiten bijna onder mijn ogen plaatsvonden heeft geen ervan destijds noch later de publiciteit gehaald. Daarvoor zorgde wijlen Uw grootvader, die er letterlijk alles aan gelegen was om dergelijke jachtongelukken koste wat kost buiten schot van de media en het grote publiek te houden. Maar wanneer men, zoals ondergetekende, zich al ruim een halve eeuw professioneel bezig heeft mogen houden met het werken aan een ecologisch- en ethologisch verantwoord natuur- en faunabeheer, dan spreekt het welhaast vanzelf dat deze en talloze andere betreurenswaardige jachtongevallen, fysiek vastgesteld of via derden vernomen, hoe dan ook in het fotografisch geheugen verankerd zullen worden. Opdat het niet vergete worde. De leugen wordt immers altijd op een mooie dag door de waarheid achterhaald!

Zo zal het Uwe Hoogheid hoogstwaarschijnlijk niet bekend zijn dat Uw overleden vader - beslist geen fervent jager - betrokken was bij het verdwijnen van het Korhoen op de Veluwe. Op zo'n zelfde kille en nevelige herfstdag als waarover eerder al sprake was, postte hij namelijk tijdens een drijfjacht op de Asselsche Heide (foto 7) en bracht daarbij een bij wet beschermde en op de Rode Lijst prijkende korhaan (foto 8) op tableau! Ongelukkigerwijze bleek dit de laatste haan van deze eertijds zo florerende populatie te zijn. Er resteerden na die jachtpartij bij Assel nog slechts een handvol hennen, die niet meer tot voortplanting in staat waren. Daarmee verdween deze vogelsoort dus voorgoed als broedvogel uit het Kroondomein. En niet veel later van de Veluwe!

Foto 1	Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Omdat het voor stervelingen, ongeacht van welke bloede zij zijn, absoluut zinloos is om zich tegen de magie van de droom te verzetten, ben ik daarom dezer dagen teruggegaan naar de Asselsche Heide. Dat deed ik in de hoop daar antwoord te vinden op de vraag, waarom welopgevoede hooggeborenen er welbehagen in scheppen om het allermooiste te vernietigen dat ons in dit aards paradijs wordt toevertrouwd. Het natuurlijke léven!

Want louter doordat de hoge en lagere adel samen met het gefortuneerde voetvolk sinds jaar en dag het slechte voorbeeld geven en er zelfs een vorstelijk aureool aan verbinden, vindt dit verwerpelijke tijdverdrijf ook heden ten dage nog op ongehoorde schaal plaats. Letterlijk tot in de uithoeken van ons overbevolkte land en tot in voor- en achtertuinen van bewoners van het buitengebied. Kort gezegd: door de Koninklijke status te verlenen aan de Nederlandse Jagers Vereniging legitimeert U de volstrekt uit de hand gelopen hobbyjacht en maakt U zich deelgenoot én beschermheer van de afzichtelijke wandaden die leden van deze egocentrische organisatie en hun sympathisanten dag na dag (en tegenwoordig op de Veluwe vooral bij nacht en ontij) in praktijk brengen!

Het moge duidelijk zijn, dat er op de verlaten Asselsche Hei noch in de bossen er omheen geen sprake is van stelselmatige overbevolking. Op mijn lange voettocht erheen ontmoette ik dan ook geen mens, maar passeerde wel met enige regelmaat materiële artefacten uit een ver verleden. Zoals bijvoorbeeld de Stenen Paal achter het Aardhuis(foto 9). Een verleden waarin uw overgrootvader handmatig zwijnen in de Koninklijke wildbanen liet uitzetten (foto 10, 11) die hij uit Mecklenburg aanvoerde en waarvan er velen onderweg het leven lieten door stress of gebrek aan water en voedsel. Met hypergevoelige herten schijnt dat nog veel erger geweest te zijn. Voor de duidelijkheid: zwijnen en herten leven van nature helemaal niet in gortdroge biotopen zoals het Veluwemassief. Die dieren zijn daar destijds louter ten gerieve van het jachtgenot uitgezet. Zij worden hier dan ook al langer dan een eeuw kunstmatig binnen rasters gehouden. Hun natuurlijke leefgebieden zijn in de van oudsher moerassige randzones van de Veluwe en niet op voedselarme heidevelden, in steriele stuifzanden en doodsaaie dennenplantages.

Tijdens deze waakzame onderzoekstocht werd ontdekt, dat het zogenaamd hermetische wildraster op veel plaatsen zo lek is als een mandje (foto 12, 13) en dat er op tal van plaatsen al jarenlang geen onderhoud meer aan is gepleegd. Waar dat wel het geval is, bleek niet zelden sprake te zijn van amateuristisch klungelwerk (foto 14). Hoewel onze persoonlijke voorkeur uitgaat naar het verwijderen van alle wildrasters tussen de verschillende Veluwse ecotopen, wekte de staat van verval van het hekwerk rondom de houtvesterijen grote verbazing, ervanuitgaande dat geen buitenstaander op de gedachte komt om al dat rasterwerk te gaan controleren. Dit is dus een kapitale misrekening!

Foto 8

Foto 9

Foto 10

Foto 11

Foto 12

Foto 13

Foto 14

Het kostte niet veel moeite om op de Asselsche Heide een aantal nogal morsige jachtvoorzieningen te lokaliseren, in de eerste waarvan een zwaar statief achtergebleven bleek te zijn (foto 15) terwijl even verderop in een soortgelijke hinderlaag een vergeten telelens werd aangetroffen (foto 16). Een nogal slordige omgang met bepaald niet goedkope instrumenten, die niet des Oranjes of des Van Vollenhovens oogt! Bovendien lag er in een volgende uit camouflagenet opgetrokken hinderlaag een zitkrukje, van een kleurstelling die mij spontaan aan onze aanstaande koningin deed denken (foto 17).

Nadat de aandacht werd gevestigd op een verdachte verhevenheid in de heide bracht nadere controle aan het licht, dat zich daar een ingegraven schietopstelling bevindt (foto 18)(015), waarin een mintgroen krukje is blijven staan en van waaruit men een fraai overzicht in zuidelijke richting heeft (foto 19, 20). We zullen er van uitgaan dat de kunstmatige zitstok er niet is geplaatst om raven, kraaien, eksters en kromsnavels voor de loop te krijgen? Wat verderop bleek zich een soortgelijke hut te bevinden (foto 21), waarbij twee kadavers van afgeschoten zwijnen waren uitgelegd. Moeder en kind! (foto 22, 23). Dat er op deze plaats op een schandelijke wijze wordt huisgehouden onder weerloze dieren moge blijken uit de totaal verweesde big, die aanvankelijk langs de bosrand bij de Brouwerij toenadering leek te zoeken, maar toen ijlings het hazenpad koos (foto 24). Straks meer over zulke zwijnerijpraktijken, maar daarvoor wachtte andermaal een lange wandeling: nu naar de Gorselse Heide!

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Foto 18

Foto 19

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Deze noodzakelijke verplaatsing voerde mij opnieuw langs de Stenen Paal en de GPS volgend stond ik even later op de Rauwen Heer, oog in oog met de verborgen bronzen buste van uw overgrootvader Prins Hendrik. Dit treffende sculptuur werd in opdracht van Koningin - moederWilhelmina vervaardigd door de Amsterdamse beeldhouwster Katinka van Rood en in 1963 door wijlen uw grootvader onthuld (foto 25, 26). Daar staande volgde ik intuïtief de lijn naar het punt waarop de blikken van de bronzen prins al een halve eeuw gericht zijn (foto 27). Dit bleek de juiste keuze te zijn, want even later kon zodoende van vlakbij zowel een roedel herten als een rotte zwijnen geobserveerd worden (foto 28, 29). Daarna was het haast maken geblazen om via de Roode Heggen, de Hooge Duvel, het Koningshout en het Gortelse Bos de Spookkuil te bereiken, waarvan bekend is dat u daar zelf - althans in het verleden- graag gewapend mocht vertoeven.

Zoals Uwe Hoogheid ongetwijfeld bekend zal zijn, wordt de sterkte van iedere ketting bepaald door de zwakste schakel. En datzelfde geldt dus ook voor de functionaliteit van wildrasters. Nadat in de zomer van 2006 door mij bij een van de locale trajectcontroles een gat in het hekwerk tussen dit gebied en de Gortelse Hei werd getraceerd (dat overigens nog altijd aanwezig is (foto 30), troffen wij er in het seizoen 2009-2010 een groot aantal verweesde biggen van minstens zes verschillende baches (zogende zeugen) aan, die daar meedogenloos afgeslacht moeten zijn. Bij een verkennend terreinbezoek in oktober 2013 werd tussen de Spookkuil en de Gortelse Berg een ondergrondse jachthut gevonden die enige voorname uitstraling niet ontzegd kan worden (foto 31). Het spreekt voor zich dat ik deze memorabele ontdekking toen al direct vastlegde voor het sluitstuk van deze berustende Koningsdroom. Want niet alleen regeren is vooruit zien!
Zodat bij het invallen van de duisternis op zondag 24 maart 2013 kon worden herbevestigd, dat de jachtpraktijken letterlijk tot in de uithoeken van de Koninklijke Houtvesterijen aan alle kanten rammelen (foto 32). Daarbij was het blauwe zeildoek dat als underlayment pal voor de hut blijkt te zijn ingegraven, wel het meest ontluisterende bewijs voor het feit, dat hier niet de royale schutter maar de jachtopziener geacht wordt het trefzekere genadeschot af te vuren. Met alle respect, maar het zullen respectievelijk je hobby en je boterham maar zijn (foto 33)!

Hoogheid, als veldbiologisch- en ecologisch ambtenaar ten behoeve van het natuur- en faunabeheer diende ondergetekende decennialang en plichtsgetrouw de Staat der Nederlanden en moest vanaf de jaren '90 machteloos toezien hoe boosaardige krachten vanuit bourgeoisie, politiek, openbaar bestuur, bank- , vastgoed- en kapitaalwezen, rechterlijke macht, advocatuur, ambtenarij, agrarische sector en gezeten burgerij zich meester maakten van ons kostbaarste erfgoed: de natuur en de inheemse fauna. Een erfgoed dat juist zorgvuldig dient te worden bewaard en gekoesterd. Niet in de eerste plaats voor onze hedendaagse generaties (want zulks zou blijk geven van egoïsme), maar vooral ten behoeve van onze kinderen en kindskinderen, die immers ook recht hebben op een menswaardig bestaan in een leefbaar en respectvol land!

Daarom - en omdat het voor de lege lol doden van dieren een daad is van verwerpelijke barbarij - verzoeken wij U beleefd doch dringend om het jachtgeweer aan de knotwilgen te hangen en het ontnemen van de Koninklijke status aan een subversieve organisatie als de Nederlandse Jagers Vereniging in welwillende overweging te nemen. Wij zijn ervan overtuigd dat hiermede de boze droom die nu al veel teveel jaren als een brute gesel door onze natuur en fauna raust en die wordt bedreven door amper twintigduizend en merendeels bejaarde hobbymatig moordlustigen, spoedig ten einde kan komen. Omdat door de jaren heen talloze enquêtes keer op keer aantoonden, dat ruimschoots meer dan 3/4e deel van onze bevolking afkerig is van het pretmatig doden van in het wild levende dieren, zou U onzes inziens recht doen aan een waarachtig koningschap wanneer U dit bezegelde met het nemen van afstand van iedere vorm van zinloze lustuitleving ten koste van dieren.

Vanzelfsprekend zal dit alles slechts op effectieve wijze kunnen plaatsvinden als ook de politiek het onlangs ingezette en verwoordde beleidsvoornemen inzake de hobbyjacht daadwerkelijk handen, voeten en body zal gaan geven. Daar ziet het wel naar uit en dit lijkt thans, op Uw feestelijke kroningsdag, de primaire en secundaire voorwaarden te scheppen om deze droom in ieder geval te kunnen rangschikken in de categorie Kansrijk!

Het is nu aan U om die kansen voor natuur en fauna gestalte te geven. Honderden miljoenen angstig vluchtende en zich voor de mens verbergende inheemse dieren en vele miljoenen diervriendelijke landgenoten zullen U dankbaar zijn voor Uw bijdrage aan het beëindigen van de horror van de hobbyjacht.

Het spreekt uiteraard voor zich dat wij U gaarne alle Plaatsen Delict zullen tonen die gaande dit onderzoek zijn vastgesteld in de Koninklijke Houtvesterijen Het Loo, die overigens in materiële en staatsrechtelijke zin grotendeels eigendom zijn van de Nederlandse bevolking.

In die geest wensen wij U alle goeds en veel wijsheid en beschaving toe tijdens Uw koningschap en brengen U respectvol een eresaluut (foto 34).

Foto 24

Foto 25

Foto 26	Foto 27

Foto 28	Foto 29

Foto 30	Foto 31

Foto 32	Foto 33

Foto 34

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Stichting Ganzenbescherming Nederland is opgericht om een duidelijk geluid te kunnen laten horen tegenover dit kabinet dat het oog voor onze natuur en en al wat daarin leeft lijkt te zijn verloren. Dat er een krachtig tegengeluid moet komen tegen het vergassen van honderd duizenden ganzen is duidelijk. Dat is de reden dat wij als kersverse stichting proberen de spreekbuis te zijn voor de machteloze ganzen.

Stichting Ganzenbescherming Nederland
Het Bestuur