Dossier Jachtmisstanden deel 1 - Ondertussen in Maas en Waal : deel #1 t/m deel #3

Dossier Jachtmisstanden deel 3 - Ondertussen in Maas en Waal : Deel #8 t/m #10

Dossier Jachtmisstanden deel 4 - Ondertussen in Maas en Waal : Deel #11 t/m #13

Dossier Jachtmisstanden deel 5 - Ondertussen in Maas en Waal : Deel #14 en verder

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen in Maas en Waal - UPDATE #20 -
"Autowegen onder vuur: de schandalige koehandel met onze veiligheid"

Op zaterdag 14 april 2012 kregen twee vrouwen uit Millingen aan de Rijn de schrik van hun leven toen hun auto, rijdend op de A15 ter hoogte van Echteld, door een kogel werd getroffen. Het projectiel doorboorde overlangs de voorruit en mistte op een haar na de hoofden van beide inzittenden! Onderzoek wees uit, dat de 7 mm kogel afkomstig was uit het wapen van een locale hobbyjager die op datzelfde moment langs de drukke A15 en parallelle Betuwespoorlijn op ganzen aan het schieten was. Hoewel de kogel door de technische recherche op de plaats delict werd gevonden en er ook geen enkele twijfel bestond over de identiteit van de dader, is het nooit tot strafvervolging gekomen!

Toch was en is er alle reden tot het opleggen van zware sancties tegen deze onverantwoordelijk handelende plezierschutter, die zich met een kogelbuks in de directe omgeving van drukke verkeersaders meende te mogen bezig houden met het afschieten van ganzen. Dat dergelijk gedrag, zéker in een overbevolkt land als het onze, feitelijk gelijk staat aan poging tot moord is kennelijk niet bij de verantwoordelijke functionaris van het O.M. opgekomen en heeft ook de als eindverantwoordelijke voor de openbare orde en veiligheid aanspreekbare VVD-bewindspersonen niet bereikt. Dit is tekenend voor de schandelijke wijze waarop in dit land alle zware overtredingen van de vuurwapenwetgeving stelselmatig worden weggemoffeld wanneer daarbij sprake is van hobbyjachtbelangen. Dat feitelijk alle jacht in de nabijheid van openbare wegen allang bij wet verboden had behoren te zijn is evident. Zéker in een klein en infrastructureel dichtgeslibd land als het onze waar zich nagenoeg overal wel een weg bevindt waarop zich een potentieel slachtoffer kan bevinden, zou de overheid deze onverantwoorde vorm van Russische Roulette al jaren geleden de nek om gedraaid moeten hebben.


Onlangs werd in Noord -Frankrijk een automobilist dodelijk getroffen door de verdwaalde kogel uit het geweer waarmee een jager twee kilometer daar vandaan op een wild zwijn had geschoten. Deze kogel bleek nog over voldoende slagkracht te beschikken om de auto te doorboren en het slachtoffer dodelijk te verwonden! Het is een publiek jachtgeheim dat veel jagers gebruik maken van kogelbuksen bij het zogenaamde schadeafschot van ganzen, dat zich buiten iedere vorm van justitiële controle en handhaving overal in ons land afspeelt. Wij wezen er al vaker op dat handhaving van dergelijke zaken volledig wordt toevertrouwd aan buitenjustitiële Boa's, die vrijwel unaniem zélf belangen hebben in de hobbyjachtwereld. En tevens attendeerde wij er al vaker op, dat ook in de reguliere politiekorpsen jachtbelangen vaak zwaarder lijken te wegen dan wetconforme opsporing en handhaving. Daarom stelde onze verslaggever deze beeldreportage samen waarin de levensbedreigende situatie langs de A50, de A73 en de N322 in het Land van Maas en Waal over het voetlicht wordt gehaald. Dergelijke schietfaciliteiten komen echter op ongehoorde schaal overal in ons land voor. Niet alleen langs autowegen, maar ook in de onmiddellijke nabijheid van secundaire- , quartaire- en tertiaire wegen en langs wandel- en fietspaden. Kortom: overal in de publieke ruimte!

Wij leven in een land waar het de vaste politiek- bestuurlijke mores is geworden, dat alle kalveren eerst verdronken moeten zijn voordat men bilaterale overlegrondes start om te komen tot afspraken voor eventuele mogelijkheden om die gevaarlijke put te dempen. En dan nog zullen er oceanen vol water door onze rivieren moeten stromen voordat men in actie wenst te komen.

Zo werd al in de herfst van 2012 de aandacht gevestigd op een ongehoord aantal wildkansels in de terreinen van de Heerlijkheid Horssen, die zich merendeels bevinden binnen een halve kilometer vanaf de drukke weg N322. Hiervan werd prominent een kansel in beeld gebracht die zich letterlijk op een steenworp afstand van deze autoweg bevindt (foto 1), maar binnen de 300 meter grens staan er op dit landgoed nog minimaal drie andere wildkansels langs deze drukbereden route. Het gaat hierbij om hoogzits die vooral dienen voor het afschot van reeën en dat gebeurd altijd met een verdragende kogelbuks (foto 2)!

Daarmee wil absoluut niet gezegd zijn, dat de in de poldergebieden aanwezige hutten voor de ganzen-, eenden en duivenjacht minder gevaar opleveren voor passanten op doorgaande wegen. Want ook hagelgeweren dragen ver en stalen valhagel kan zeker verwondingen en beschadigingen aanbrengen die tot ongelukken kunnen leiden.

Zo staan er rondom het knooppunt Ewijk zowel langs de N233 (foto 3) als langs de A50 en A73 jachthutten op levensgevaarlijke afstand tot het langsrazende verkeer. Bij Beuningen betreft dit al jarenlang meerdere hutten vlak bij de A73 en het daar direct aan grenzende industrieterrein (foto 4, 5, 6, 7). Deze twee laatste hutten demonstreren duidelijk dat er daar niet op overvliegende ganzen wordt geschoten, maar via in de hutwand aangebrachte schietgaten op dieren die zich in het omringende grasland bevinden. Ergo: er wordt daar stelselmatig vanaf ooghoogte geschoten op minder dan 200 meter vanaf een altijd drukke autoweg. Voor alle duidelijkheid: wie zegt ons dat er daarbij niet met de kogel op ganzen wordt geschoten? Want dat geeft een veel zekerder trefkans dan een ongewis schot hagel! Ook direct bij het knooppunt Ewijk laten gewapende hobbyisten zich niets gelegen liggen aan de veiligheid voor rijdende passanten op de A50. Daar staan op een steenworp afstand vanaf de autoweg twee kolossale hutten (foto 8, 9,10), waarin men zelfs graszoden heeft gelegd, kennelijk om de hinderlaag van een zo natuurlijk mogelijke aanblik te voorzien (foto 11). Hoe ziek kan men zijn? Een op de kade van de Oude Wetering verdekt opgestelde en deels ingegroeide schiethut (foto 12)staat daar kennelijk speciaal voor de jacht op eenden waarvan ter plaatse naast de bejaagbare wilde eend vooral de wintertaling en kuifeend voorkomen, die beide beschermd zijn. De graslanden van agrarisch bedrijf Keizershoeve aan de Ewijkse Elsenpas waren 's winters van oudsher een belangrijke pleisterplaats voor kleine zwanen en rietganzen, maar die dieren worden daar niet meer gezien sinds er jachthutten zijn gebouwd. Want jacht maakt meer kapot dan ons lief zou behoren te zijn. Buitendien: de respectloos afgeknalde knobbelzwaan waarvan destijds melding werd gemaakt, dreef vorig jaar ook juist op deze plaats in de wetering (foto 13)! Toeval?

Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Foto 9

Foto 10

Foto 11

Foto 12

Foto 13

Wij geloven niet in toeval en zo komt vanzelf de herinnering boven aan een catastrofaal verkeersongeluk dat rond 10.30 u. op maandagochtend 3 mei 2008 plaatsvond op de A73 bij de afrit Beuningen. Bij dat ongeval kwam een gezin van vier personen om het leven toen hun auto met caravan tussen twee vrachtwagens geplet werd en in brand raakte (foto 14,15). Als wij goed zijn geïnformeerd dan gebeurde dit vrijwel in het verlengde van de sloot waarin zich de hier afgebeelde ganzenschiethut bevindt, die daar in november 2009 door ons werd gefotografeerd (foto 16) en in de actuele gedaante oogt zoals op de volgende afbeelding is vastgelegd (foto 17). Bij het onderzoek naar de toedracht van dit noodlottige ongeluk zal de technische recherche vermoedelijk niet de omgevingsomstandigheden rondom de onheilsplek betrokken hebben. Het lag immers aan een te laat remmende trucker! Toch kan het dienstig zijn om hieraan alsnog aandacht te schenken. Door ons is in de jaren 2006-2010 namelijk meermalen tevergeefs bij Regiopolitie, KLPD, Provinciale Waterstaat en Rijkswaterstaat gewezen op de levensgevaarlijke situatie m.b.t. de broedende ganzenpopulatie die ter plaatse jaarrond aanwezig is en waarvan met regelmaat volwassen of jonge dieren op de rijbaan belanden en verongelukken. De verregaande plichtsverzaking bij de overheid leidde er toen toe dat dode ganzen die op de middenberm lagen en daardoor overvliegende soortgenoten zouden kunnen aanlokken, pas na ruim 2 weken werden verwijderd. Niet door politie of kantonnierdienst evenwel, maar door de Nijmeegse Dierenambulance!

Ook aan de noordzijde van het knooppunt Ewijk blijkt zich een jachthut bijna óp de A50 te bevinden bij graslanden waarop jaarrond regelmatig grauwe ganzen foerageren die daar absoluut geen schade kunnen veroorzaken. Echte schade zal immers pas ontstaan als de chauffeur van een van de duizenden tankwagens met explosieve chemicaliën die hier dagelijks passeren, onverhoopt door een verdwaalde geweerkogel of door hagelkorrels getroffen mocht worden en de stuurloze truck over het drukke knooppunt zal denderen (foto 18,19). Dan zullen we ongetwijfeld via de media vergast worden op de theatrale onzinverhalen van de verantwoordelijke bewindspersonen die het stelselmatig en categorisch verdomden om de totaal geëscaleerde hobbyjacht een onherroepelijk halt toe te roepen en voorgoed te ontmantelen.

Foto 14

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Foto 18

Foto 19

Omdat het in de planning zat om deze reportage te eindigen bij Echteld, waar het verhaal immers begonnen is, werd via de Waalbrug bij Ewijk naar knooppunt Valburg gereden, waar vlak langs de A50 minstens drie jachthutten staan die voor kennisgeving werden aangenomen. Nabij de parkeerplaats Overbroek onder Opheusden/Ochten echter werd een korte veldscan gemaakt om te controleren of de locale jagers iets hebben geleerd van het bijna fatale jachtincident dat daar een jaar geleden amper vijf kilometer vandaan heeft plaats gevonden. Het antwoord werd vanzelfsprekend fotografisch vastgelegd (foto 20, 21, 22) en mag ronduit verbijsterend worden genoemd. Want ook hier staan de schiethutten zonder uitzondering op afstanden van maximaal enkele honderden meters vanaf de drukke wegtransportader A15 en de daaraan parallelle Betuwespoorlijn. In het gebied waar op 14 april 2012 het incident heeft plaatsgevonden waren alle sporen van jacht inmiddels uit het veld verwijderd, maar graag geven we u een impressie van de situatie zoals deze ten tijde van het bijna fatale voorval er uitgezien zal hebben. De jachthut moet u er dan zelf maar bij denken (foto 23) evenals de jager met het gezekerde geweer (foto 24). Want jagers lappen nou eenmaal stelselmatig de veiligheid van zichzelf en anderen aan hun laars (foto 25). Daarom moeten ze zo snel mogelijk uit onze buitengebieden verwijderd worden!

Alsof het zo moest zijn bracht de Avro in het nieuwsmagazine Een Vandaag op 21 maart 2013 een tendentieuze reportage, waarin de jacht en het wapenbezit in Twente op een volstrekt absurde wijze worden geromantiseerd. Wij vinden deze sluwe machinatie om dit misselijkmakende tijdverdrijf op deze wijze voor een miljoenenpubliek te brengen, getuigen van de slechts mogelijke wansmaak die anno 2013 denkbaar is.

Een PUBLIEKE omroep dient zich diep te schamen voor zulk soort onversneden hobbyjachtpromotie! Ook in Twente is jacht overigens duidelijk een uitstervend fenomeen, dat nog voornamelijk wordt beoefend door lieden waarvan men aan de schotvastheid wel mag twijfelen (foto 26, 27, 28). Wij blijven erbij dat het misdadig is om zulk volk gewapend op onze 17 miljoen landgenoten los te laten en vragen ons af hoeveel jachtongelukken er nog nodig zijn voordat de verantwoordelijke minister aan dit wapenbezit een halt toeroept.

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Foto 24	Foto 25

Foto 26 - Bron Avro


Foto 27 - Bron Avro

Foto 28 - Bron Avro

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen in Maas en Waal - UPDATE #19 -
"Kerstboodschap: Doe wat je niet laten kunt, maar laat de onbedorven jeugd erbuiten!"

Bij herhaling komen wij in veld en beemd jagers tegen die zich ertoe verlagen, om kinderen deelgenoot te maken aan hun verderfelijke en levenvernietigende vrijetijdsbesteding. Nadat in 2005 de - nadien volstrekt ten onrechte - geridderde Annie Schreier Pierik en haar parlementaire kompanen er in slaagden om zinloos dodende jagers om te katten tot faunabeheerders, verschenen er eensklaps op basisscholen gedurende wettelijke lesuren jagers in vol ornaat, die de jeugd kwamen vertellen dat je dieren eerst moet doodschieten om hen te kunnen beschermen en voor uitsterven te behoeden.

Deze lafhartige kinderlokkers genoten alle soorten van vrijheid om hun verderfelijk gif onder kwetsbare, argeloze en weerloze kinderen te verspreiden. Tientallen of mogelijk zelfs honderden schoolbesturen boden daartoe de ruimte. Dat deden zij klakkeloos en zonder enige inhoudelijke kritiek of bijsturing! Terwijl zowel de Kamer als de verantwoordelijke minister al jarenlang geïnformeerd zijn over deze meer dan schandalige vorm van indoctrinatieve karaktermoord op onze schoolgaande jeugd, verdommen regering en parlement het tot op de huidige dag om te doen wat moreel, staatsrechtelijk en justitieel hun plicht is: een diepgaand gerechtelijk onderzoek naar deze smeerlapperij instellen, de schuldigen bestraffen en hobbyjacht als criminele activiteit ontmaskeren, verbieden en uit onze samenleving verwijderen.

Omdat hierover veel te melden valt leek het ons goed, om de Kerstboodschap 2012 in het teken te stellen van het gewetenloze misbruik, dat gewapende lustmoordenaars maken van onze jeugd. Dat doen zij met als enig oogmerk, om hun discutabel tijdverdrijf onder de jonge generaties te verspreiden en daardoor duurzaam bestaansrecht te verwerven. Want de totaal vergrijsde jachtwereld bestaat al ruimschoots een eeuw bij de gratie van leugen, list en bedrog! Sinds 2005 is daar dus het grootschalige misbruik van schoolgaande jeugd aan toegevoegd. Hoog tijd dus voor een grote schoonmaak, want:

"Kinderen zijn de bloemen van het leven,
en bloemen zijn de kinderen der natuur.
Wie aan kinderen en bloemen een plaats in het hart heeft gegeven,
voor hen zullen de jaren weven,
kransen van vreugde van uur tot uur!"


Wie had ooit kunnen denken, dat aan het begin van de een en twintigste eeuw de educatieve en pedagogische borders en perken waarin onze jeugd mag opgroeien en zich kan vormen tot ontwikkelde en respectvolle medemensen, zouden worden platgetreden door brute najagers van het moordzuchtige eigenbelang? Toch is dat precies wat er heeft plaatsgevonden! Kinderen houden van nature van dieren en het is misdadig om hen met onjuiste voorstelling van zaken en onversneden leugenpraat een rad voor ogen te draaien als zou het doden van dieren bijdragen aan een verantwoord natuurbeheer en noodzakelijk zijn voor een goede wildstand. Zéker, op het platteland loopt het boerenkroost al sinds jaar en dag mee met het 'jagersvolk' (foto 1), al is ook daar een kentering ingetreden door de komst van de disco, Play Mobil, de joint, de gsm en de social media. Dit valt af te lezen uit het ledenbestand van de KNJV, dat in dertig jaar tijd gehalveerd werd door natuurlijk verloop.

Foto 1

Foto 2

In ieder jachtveld is dan ook vast te stellen dat jagers overwegend oude en zure mannen zijn, die niets opbouwends meer tot stand brengen en daarom hun tijd doden met het om zeep helpen van dieren (foto 2, 3, 4, 5, 6). Daarbij zijn ze doorgaans ook nog trots op hun destructieve prestaties (foto 7, 8) terwijl daarvoor eerder diepe schaamte op zijn plaats zou zijn. Iets moedwillig kapot maken wat niet te creëren valt is immers geen kunst, maar geeft blijk van een totale afwezigheid van waarachtige beschaving. Zoiets manipulatief overbrengen op de beïnvloedbare jeugd is ronduit crimineel en heeft niets uitstaande met welke vorm van educatief onderricht dan ook. Schoolbesturen en klassendocenten die zoiets toelaten en toegelaten hebben in wettelijke lesuren, behoren uit het pedagogische vak verwijderd te worden. Want de leerplicht is er niet om kinderen via sluikindoctrinatie te laten vergiftigen!

Foto 3

Foto 4

Foto 5	Foto 6

Foto 7

Foto 8

Dat de jeugd dikwijls gefascineerd wordt door vuurwapens is een bekend fenomeen, maar het is aan volwassenen om ervoor te waken dat jeugdigen zich niet met vuurwapens in de publieke ruimte ophouden. Dit gezegd hebbende herinneren wij ons de kindjagers die in augustus 2008 bij Everdingen in beeld kwamen en die deel uitmaakten van een jagend groepje hoveniers. Van die twee jochies was de oudste naar schatting 13 of 14 jaar en men liet dat kind met een Floubertbuks op duiven schieten! Hoewel het op zichzelf al levensgevaarlijk is om met de kogel op vogels te schieten, getuigt het van verregaand onbenul en de afwezigheid van enig verantwoordelijkheidsbesef, om zo'n geladen wapen in kinderhanden te geven. Het voorval werd van grote afstand gefilmd, maar later kon het gezelschap van dichtbij geportretteerd worden (foto 9,10).

Foto 9	Foto 10

Foto 11

Foto 12

Regelmatig zien wij kinderen die als drijver meelopen met volwassenen (foto 11, 12) en wij vragen ons dan af hoe de aansprakelijkheid is geregeld wanneer er onverhoopt een jachtongeval mocht plaatsvinden en zo'n kind er levenslang invalide door wordt. Eerder in deze reportagereeks gaf onze verslaggever al een overzicht van fatale en bijna dodelijke calamiteiten die plaatsvonden tijdens jachtpartijen op gronden van het Koninklijk Huis op de Veluwe, in de Betuwe en in de Brabantse Biesbosch. Dat betrof dan weliswaar volwassen slachtoffers, maar bij iedere jachtpartij waarbij onvoorspelbaar reagerende kinderen aanwezig zijn, nemen volwassenen de kans op een ongeval willens en wetens voor lief. Dit vindt dan plaats onder het uitgekauwde motto "zoiets gebeurd mij niet", waarvan het tegendeel al honderden keren bloedig bewezen is!

Foto 13

Foto 14

Vooral in vakantietijd en op zaterdagen zien wij vaak kinderen als drijver meelopen en dat was ook weer het geval bij Batenburg, waar op 22 december 2012 zelfs een hele schoolklas gekleed in reflecterende gele en oranje kleding door de boomgaarden rausde (foto13). In zo'n situatie zit een ernstig ongeval letterlijk in een minuscuul korreltje staalhagel! Precies 24 uur eerder legde onze verslaggever elders tussen de rivieren fotografisch vast, waarom onbedorven peuters niet thuishoren in het jachtveld van afgestompte volwassenen (14). De onschuld hoort namelijk niet door het onbenul vermoord te worden!

In die geest wensen wij u allen dan
ook een vredige en respectvolle
kogel- en hagelvrije Kerst.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen in Maas en Waal - BREAKING NEWS UPDATE #18 -
"Wild West toestanden in Maas en Waal: verslaggever klemgereden, bedreigd en bekogeld"

Vanmiddag werd onze verslaggever bij de Heerlijkheid Horssen klemgereden door twee terreinauto's, waarvan de eerste werd bestuurd door de jachtopziener van de landgoedeigenaar (foto 1 en 2). Dit gebeurde in eerste instantie op de openbare weg in de bebouwde kom van het buurtschap Molenhoek en even later op de openbare Molenweg tussen Molenhoek en Horssen. In beide gevallen wist onze reporter via de berm een lijfelijke confrontatie te verhinderen, hoewel op de Molenstaat een toerennende duopassagier annex drijver de carrosserie van zijn auto met beide handen aan de linkerzijde wist aan te raken. Voorwaar een prestatie van formaat die niet iedereen gegeven is!

Foto 1

Foto 2

Eerder al had op de openbare Broerstraat een zeer agressieve jager, die volgens onze medewerker karaktertrekken van de jongste zoon van Amator de Derde vertoonde, een zinloze uitval in zijn richting gemaakt en daarna een uit de berm opgeraapte steen of stuk klei geworpen. Mis! Dat hij dit deed met een doorgeladen doch ongezekerd geweer aan de schouder is natuurlijk vanuit veiligheidsoverweging een doodzonde en had die onbezonnen pretschutter maar zo zijn kop kunnen kosten. Letterlijk!

Dit alles gebeurde, nadat opnamen waren gemaakt van het drijven (foto 3) en een op de berm van de openbare weg postende hobbyjager (foto 4) dreigde om zijn hond op onze medewerker af te sturen. Het laat zich raden dat deze grote dierenvriend daar niet van onder de indruk raakte! Het wordt dan ook hoog tijd dat justitie zich ernstig en vooral inhoudelijk om het Geval Heerlijkheid Horssen gaat bekommeren, want de misstanden en wetovertredingen lopen daar inmiddels al kilometershoog de spuigaten uit!

Foto 3

Foto 4

Een uurtje later op deze regenachtige zaterdagmiddag hoorde onze verslaggever vanaf de Maasdijk bij de molen van Batenburg zoveel lawaai van kinderstemmen, dat hij meende bij een Winterwonderland Childhood Fair beland te zijn. Niets bleek echter minder waar. De totaal met persistent gif kapot gespoten boomgaard tussen de ruïne van het in 1795 door de Fransen verwoeste kasteel Batenburg, de Hoefweg en de Kasteelse Allee bleek volkomen ingesloten te zijn door zeker tien geweren (foto 5, 6, 7), terwijl er een hele schoolklas 'onnozele' kinderen was ingezet als drijvers voor de anderhalve haas en een kwart konijn die in zo'n ecologische woestijn nog kunnen leven. U ziet het op de foto's: dat die dieren daar überhaupt nog zijn is te danken aan het ontbreken van een gaasraster rondom die door en door verdorven rotte mispelgaard. Maar daarover - en over de financiële consequenties richting schade versus compensatie - verneemt u in een andere reportage meer.

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Ineens was er namelijk op de onverharde Allee een uitermate angstaanjagende hystericus, die de grondeigenaar annex jachtgerechtigde bleek te zijn. Deze griezel, aan wie het toevertrouwen van een vuurwapen gelijk staat aan het uitlokken van moord en doodslag én aan wie het begrip stressbestendigheid volkomen onbekend is, bestond het om onze medewerker te bedreigen. De daarbij gebezigde terminologie kwam er op neer, dat onze ooggetuige de toegang tot Batenburg voor altijd werd ontzegd. Mocht onze reporter dit dreigement negeren, dan "weet ik je wel te vinden", zoals deze zorgwekkende besefgestoorde uitkraamde en meteen een poging ondernam om de camera te ontfutselen. Dit laat geen enkel journalist zonder slag of stoot gebeuren en toen 's mans hand zich bovendien vergreep aan het strottenhoofd van onze reporter was zelfs voor onze door de wol geverfde collega de maat meer dan vol en drukte hij het gaspedaal diep in. Om deze daad van ongehoorde agressie te belonen, zag onze medewerker toch nog kans om een glimp van het massale kindermisbruik vast te leggen (foto 8). Wij herinneren Minister Schippers graag nog eens aan onze brief over dit onderwerp!

Foto 8

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen in Maas en Waal - update #17 -
"Een vervolg op... Huis te Horssen, een misselijkmakende heerlijkheid"

Na de reportage in deel 12 van het 'Dossier Maas en Waal' verschenen er nog vier updateverslagen waarin de gang van zaken in dit gewest over het voetlicht werd gehaald. Daarna werd de aandacht even verlegd naar de Veluwe, maar dat wil allerminst betekenen dat de ontwikkelingen in het rivierengebied daardoor in het vergeetboek raakten. Hoewel er niet direct op ieder afgevuurd geweerschot kon worden gereageerd, heeft onze verslaggever de gang van zaken nauwkeurig in het oog gehouden en raakte ervan overtuigd, dat een hernieuwd bezoek aan het ongastvrije landgoed in de gemeente Druten gerechtvaardigd was. In deze voortgangsrapportage doet hij verslag van zijn recente bevindingen.

Op vrijdag 7 december 2012 was ons hele land in de greep van langdurige sneeuwval, waarbij stad en land bedekt raakten met een in dikte variabele witte deken. In het centrale rivierenland bedroeg het sneeuwdek zo'n 10 tot 15 centimeter. Dit bleek 's anderdaags een groep hobbyjagers niet te beletten om gewapenderhand huis te houden in de populierenbossen langs de Bobbertse Straat onder Puiflijk (foto 1), die slechts door de weg N322 en de daaraan parallel stromende Oude Wetering worden gescheiden van de Heerlijkheid Horssen. Bij een controle later die dag stelde ik vast, dat er ook gejaagd was op de landerijen en in de bossen tussen de Oude Wetering en de eendenkooi op het landgoed. De talloze sporen in de sneeuw vormden daarvan de stille getuigen. Dit was voor mij aanleiding om die feodale poel des verderfs nog maar eens met een onaangekondigd bezoek te vereren. En ziedaar: er bleef ook nu weer heel wat ongerechtigheid in mijn vlooien en netenkam hangen!

Foto 1

Omdat deze zondag metreologisch in het teken stond van invallend dooiweer met harde wind en langdurige regen, was het een ideale gelegenheid voor een vervolgbezoek aan de weerzinwekkende heerlijkheid. Nadat de auto onzichtbaar was gemaakt aan de periferie van het landgoed, zodat de kans op ongenode overlopers geminimaliseerd werd (foto 2), was het een peulenschil om via de besneeuwde bospaden (foto 3) nieuwe en bekende feiten vast te leggen. Zo bleek er bij de triangel van voerton, liksteen en graanautomaat die al in de eerste reportage werd afgebeeld, een wildcamera geplaatst te zijn (foto 4, 5). In het kooibos was naast de fazantenvoerton royaal met graan gestrooid (foto 6), bleek de kooiplas geheel met ijs bedekt bleek te zijn en waren schietscherm en stoelen omver gewaaid (foto7). Opruimen is er niet bij, want iedere vorm van sensitiviteit of, zo men wenst, beschaving, is universumver verwijderd van de primitieve gebruiken van de dierenmoordenaars die hier de scepter zwaaien. Er was ook geen spoor meer te bekennen van de 'stal' van omstreeks twintig gekortwiekte eenden die hier in oktober luid roepend rondzwommen. Het is makkelijk te raden wat er met die dieren is gebeurd! Het onwelriekend spoor van schofterijen jegens het leven volgend, passeerde ik weer de omrasterde ren met mensenschuw damwild, maar omdat ik hen op de juiste toon aansprak kon er ten minste van één hinde een redelijk geslaagde opname worden gemaakt (foto 8). Wie zo banaal met ingerasterde dieren omgaat dat ze voor iedere voetganger op de vlucht slaan, verdient het om daarvoor op gepaste wijze gestraft te worden!

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Als vanzelf werd weer de Amator de Derdelaan gepasseerd, waar de verderfelijke aroma's van leugen en bedrog de passant tegemoet grijnzen (foto 9). “Rustgebied” beweert het bordje. Wat een aartsleugen! Daarom besloot uw verslaggever om de roskam maar eens ferm te raggen door de wirwar aan verboden en subversieve vangmiddelen die daar bij het eerste bezoek werden gezien, maar vanwege gebrek aan accuvermogen niet digitaal konden worden vereeuwigd (foto 10,11,12). Ook lijkt dit een dump- annex parkeerplaats te zijn voor allerhande hulpattributen (foto 13, 14, 15), die daar soms letterlijk liggen weg te rotten en roesten (foto 16,17). Het wordt dan ook tijd dat er op deze morsige heerlijkheid een schroothandelaar aan het ruimen slaat. Maar niet nadat er door een opsporingambtenaar inventariserend en handhavend is opgetreden. Want het onder zich hebben van verboden vangmiddelen is immers strafbaar!

Foto 9

Foto 10

Foto 11

Foto 12

Foto 13

Foto 14

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Op zoek naar nieuwe feiten werd vastgesteld dat de plaatselijke dassenburcht nog altijd bewoond lijkt te zijn (foto 18,19) en dat men zelfs midden in het zogenaamde Rustgebied de mobiele wildkansels aan het geboomte verankerd heeft (foto 20). Dat brengt mij op het keiharde gegeven, dat het Land van Maas en Waal met het westelijk deel van het Rijk van Nijmegen (dus alles ten westen van het Maas Waal Kanaal) ten minste 30 wildkansels telt, op een reeënpopulatie van minder dan honderd stuks. Eén kansel per 3 dieren dus! Misschien zouden onze volksvertegenwoordigers zich het volgende eens terdege willen realiseren: het gros van onze bijna 17 miljoen landgenoten heeft nog nooit een ree in levenden lijve gezien, omdat die dieren van geboorte tot poelier door hobbymoordenaars naar het leven worden gestaan! En daarbij spelen zich niet zelden afstotelijke horrortonelen af! Nog maar amper een jaar geleden was ik er op oudejaarsdag tegen het vallen van de avond getuige van, hoe in West Maas en Waal een tweetal reegeiten panisch vluchtte uit een wilgengriend en zich tot grasspriethoogte in het weiland onzichtbaar maakten. Dat doen zulke dieren alleen als er acuut levensgevaar dreigt en zij de ijskoude adem van hun moordenaars letterlijk kunnen voelen. De gedragstaal van opgejaagd wild spreekt namelijk boekdelen! Uit de griend kwam een tweetal jagers met dubbelloops hagelgeweren tevoorschijn, die aanvankelijk in de richting van de reeën liepen. Maar toen ze mij gewaar werden veranderden ze van koers en keerden zogenaamd voor de voet op hazen jagend naar hun Landrover terug. Daarbij had de jongste van het tweetal het vermetele lef om te ontkennen dat men in het griend was geweest en glashard te beweren, dat er helemaal geen reeˆ´n waren (foto 21, 22, 23). Over zijn schouder heen kon ik de beide geitjes een kleine kilometer verder in het land zien liggen. Maar omdat ik geen zin had in een 144 telefonade gevolgd door de komst van een criminele zelfjagende boa, heb ik het er maar bij gelaten. Ik weet 100% zeker wat ik zag gebeuren vanaf de weg N 322 en vanaf de Dalenstaart en ben er ook zeker van dat er met hagel op deze reeën geschoten is. Zulke jagers horen dus absoluut niet achter een geladen jachtgeweer aan te lopen!

Foto 18

Foto 19

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Terug naar Horssen, waar jachtmisstanden aan de orde van de dag zijn. Jaarrond! Op deze bitterwrange heerlijkheid leeft blijkens eigen tellingen een negental reeën, dus circa 10% van de totale Maas en Waalse populatie. Het leefgebied van deze dieren omvat echter ook de peppelakkers aan de Schiplei, waar eveneens schandalig gewapenderhand wordt huisgehouden en waar mij twee kansels bekend zijn. In oktober jl. werd daar, na langdurig undercover het terrein te hebben geobserveerd (foto 24), een plaatje geschoten van een bejaarde jachtgerechtigde die terugkeerde van zijn kansel (foto 25). Naar het oosten strekt de home -range van de Horssense reeën zich uit tot in het Laagveld en de Roeden, waar zich drie kansels bevinden. Dit wil betekenen, dat er voor het 'beheer' van negen reeën maar liefst 13 kansels zijn opgericht door ten minste 5 verschillende jachtgerechtigden. Hoezo verantwoord faunabeheer? Het is de jagers alleen maar te doen om de kosten van hun bloeddorstig tijdverdrijf te drukken door het bij elkaar schieten van zoveel mogelijk verhandelbaar wildbraad (foto 26). Daar kicken ze pas écht op, want nutteloze hobbyjacht en egocentrisch materialisme zijn een hecht vergroeide Siamese tweeling! De ware aard van het zogenaamde faunabeheer werd trouwens al op de KNJV- landdag van 2005 verwoordt door toenmalig directeur Gerard Alferink, die met een triomfkreet uitriep: “Faunabeheer is uitsluitend jacht!” Deze man zwaait sinds 4 september 2010 de bestuurlijke scepter over het West - Brabantse landgoed De Wouwsche Plantage, evenals heerlijkheid Horssen een gebied waar bij het terreinbeheer het 'oogsten' van zoveel mogelijk dieren en het op uurbasis vermarkten van de jacht centraal staan. Beide monstra staan haaks op de doelstellingen van de oorspronkelijke Flora en Faunawet 2002!

Foto 24

Foto 25

Foto 26

Tijdens het intensief doorkruisen van het ongastvrije killingfield Horssen (foto 27)(061) heb ik mij bij herhaling verwonderd over het grote aantal voertonnen die er ten behoeve van de fazantenjacht staan opgesteld (foto 28). Er valt op het hele landgoed namelijk amper een (zegge 1) fazant te bekennen! Houtsnippen (foto 29) zijn daarentegen in wisselend aantal aanwezig in en bij de bodembedekkende braamstruwelen die op circa 80 % van het grondoppervlak van deze buitenplaats aspectbepalend zijn. Het afschieten van houtsnippen is echter een misdrijf, want de soort geniet al jarenlang onvoorwaardelijke wettelijke bescherming. Toch vind clandestien afschot in ons land beslist op onaanvaardbare schaal plaats en er blijkt zelfs handel in kadavertjes van deze steltlopers te zijn, zoals recentelijk onbedoeld door het programma 'De wereld draait door' in de huiskamer werd gebracht. Gelukkig werd deze wetsovertreding onmiddellijk door de Faunabescherming aangepakt. Omdat er op jachttableaus geen enkele controle wordt uitgevoerd door niet- jachtgelieerde en dus onafhankelijke opsporingambtenaren, mag worden aangenomen dat het natuurbezit van ons land sinds 2005 letterlijk wordt leeggeplunderd en dat er op grote schaal beschermde vogelsoorten als wintertalingen, krakeenden, slobeenden, pijlstaarten, kuif- en tafeleenden, bergeenden, taigarietganzen, toendrarietganzen, kleine rietganzen, brandganzen, rotganzen, knobbelzwanen, kwartels, patrijzen, houtsnippen, watersnippen en holenduiven worden afgeschoten. Geplukt en ontdaan van kop en poten zijn ze immers toch niet meer te herkennen. Het is ontluisterend, vernederend en beschamend dat onze inheemse natuur dag na dag straffeloos kan en mag worden uitgebeend door zinloos dodende barbaren (foto 30). Op de Heerlijkheid Horssen is tastbaar te beleven waar dit toe kan leiden. Daar hoeft niemand trots op te zijn, maar past daarentegen juist weerzin, walging en..... schaamte!

Foto 27

Foto 28

Foto 29

Foto 30

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Ondertussen in Maas en Waal - update #16 -
"Gebroken beloften en loze toezeggingen,
de holle frasen van Ivo Opstelten"

Toen ruim twee jaar geleden het eerste kabinet Rutte aantrad, liet de kersverse minister van Veiligheid en Justitie land en volk weten dat hij er alles aan zou gaan doen om de veiligheid voor de Nederlandse burgers te verbeteren. Om die woorden kracht bij te zetten toog hij al een half jaar later - direct na het drama van Alphen aan de Rijn - op kruistocht. Niet tegen het almaar aanwassende illegale wapenbezit of tegen het openlijk gebruik van vuurwapens in de publieke ruimte, maar tegen de geregistreerde leden van 'binnenkamerse' schietvaardigheidclubs.

Méér viel er van deze notabele minister dan ook niet te verwachten en zélfs van de toegezegde verscherpte controle bleek al snel niets terecht te komen, zo bracht Zembla op 30 september 2011 in de documentaire 'de Schietclub' aan het licht. Eerder al hadden wij deze bewindspersoon schriftelijk op de hoogte gesteld van door jagers geuite doodsbedreigingen en poging tot doodslag tegenover Boxmeerse jachtopponenten. En over de laakbare rol die de VVD burgemeester van die Brabantse gemeente in deze zaak speelde. Wij wachten nog altijd op antwoord. Daarom ging onze reporter op pad en stelde voor u de volgende beeldreportage samen.

Op 7 april 2011 vond in Alphen aan de Rijn een schietdrama plaats dat aan zeven mensen het leven kostte. Dader bleek en psychisch instabiele jongeman te zijn, die over een waar arsenaal aan geregistreerde vuurwapens beschikte. Terwijl minister Ivo Opstelten in woord direct ten strijde trok tegen leden van schietvaardigheidclubs (foto 01) voltrok er zich echter op 31 mei van datzelfde jaar bij Stolwijk een volgend drama, waarbij een uit Nieuwerbrug afkomstige zwanendrift-vergunnighouder annex hobbyjager(foto 02) een 86 jarige grondeigenaar op diens eigen terrein probeerde te wurgen en deze kwetsbare hartpatiënt zwaar letsel toebracht. Zwanendrifter en wapenvergunninghouder Piet O. staat in het Groene Hart bekend als agressief en zeer gewelddadig en had feitelijk al in 2008 zijn bedrijf moeten beëindigen (foto 03), maar dankzij vriendschappelijke banden met toenmalig minister Gerda Verburg werd de vergunning buiten het parlement om voor vijf jaar verlengd. Dit had dus de hoogbejaarde heer Holst bijna het leven gekost! Ik vermeld dit maar even om aan te geven hoe desastreus respectievelijk machtsmisbruik en plichtverzaking in het openbaar bestuur kunnen uitpakken! Dat men deskundig en behoedzaam met vuurwapens dient om te gaan zal geen nadere uitleg behoeven (foto 04), maar in de praktijk valt daarop nogal eens wat aan te merken. In december 2007 schoot bijvoorbeeld een 73 jarige jager op de Bavelse Berg met zijn kogelbuks een jonge vrouw dood terwijl zij haar honden aan het uitlaten was. Volgens de schutter had hij de vrouw niet gezien en op een duif geschoten. Met een kogelgeweer! De rechter gaf deze jager een ongehoord milde straf en vond het leven van het slachtoffer niet meer waard dan 10.000 euro schadevergoeding voor de weduwnaar! Dit voorval deed mij denken aan een hofjacht op Het Loo (foto 05), waarbij de duim van de toenmalige opperhoutvester E. Reinders bij het aanleggen op een wild zwijn (foto 06) bleef haken achter een lus van zijn houtjes- touwtjes jas (foto 07). Het schot ging af en trof een verderop staande jachtopziener precies tussen de ogen! Dit jachtongeval werd zorgvuldig afgedekt met de Koninklijke mantel der zwijgzaamheid, maar ik herinner me als toenmalig drijver nog exact de plaats waar het gebeurde. En ook alle verdere details staan mij nog helder voor ogen. Niets van hetgeen er later over naar buiten kwam stemt echter overeen met de waarheid. Zoals met nagenoeg alles wat onder het Koninklijke camouflagenet heeft plaatsgevonden en het daglicht niet kon verdragen!

Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Op 14 april van dit jaar doorboorde in de vorstelijke gemeente Buren de 7 mm kogel uit het geweer van een ganzenjager een, op de nabijgelegen A15 passerende, personenauto en raakte op een haar na de twee inzittenden. Opnieuw dus: met een kogelbuks schieten op vliegende vogels in de publieke ruimte! Tegen de verantwoordelijke jager schijnt sanctioneel noch strafrechtelijk iets ondernomen te zijn! Het meest recente geval dat ik hier wil noemen vond in de avond van 21 september jl. plaats, toen rond 22.00 u (en dus in de duisternis) een landbouwer te Zwiggelte op eigen terrein zijn hond uitliet en dodelijk door de kogel uit een jachtgeweer werd getroffen. De jager in kwestie was met een lichtbak op de vossenjacht, een activiteit die ingevolge de Flora en Faunawet zonder speciale ontheffing verboden is. Van zo'n eventuele ontheffing en de nachtelijke aanwezigheid van jagers diende de terreineigenaar op de hoogte te zijn gebracht! Gelukkig zijn dodelijke jachtexcessen (want ik weiger dit ongevallen te noemen) tot dusverre geen dagelijkse kost in onze buitengebieden, maar talrijk zijn de verzwegen en geheimgehouden kwetsuren die worden opgelopen door het niet naar behoren zekeren van het geweer, dat gebroken moet zijn wanneer men er zich mee verplaatst (foto 08). De bekendste Nederlander die zichzelf mindervalide schoot is ex bankier Rijkman Groenink (foto 09), die op 24 oktober 1987 bij het Dijkgat in de Wieringermeer zijn rechterarm met twee schoten loodhagel perforeerde nadat hij was vergeten om de hagelpatronen te verwijderen. Vanwege deze antireclame voor de jacht werd Groenink jarenlang door de jachtwereld buitengesloten, want zo werkt dat metier. Getuige eigen waarneming is Rijkman met zijn PC Hoofdclan echter weer helemaal 'boven Jan'!(foto 10). Daarom wil ik graag even de leugen rechtzetten als zouden dit soort levensgevaarlijke enormiteiten tot de uitzonderingen gerekend moeten worden. Want het is al bijna aan de orde van dag en maakt ons overbevolkte landje er bepaald niet veiliger op. Zo kwam op 1 augustus jl. bij Bemmel een ongelukkig afgevuurd schot staalhagel in het been van de jager terecht (foto 11, 12) en schoot op 11 september bij Vierpolders een jager zichzelf in het hoofd.

Foto 8

Foto 9

Foto 10

Foto 11

Foto 12

Er lopen met grote regelmaat jagers op en langs de openbare weg met doorgeladen en niet gezekerde geweren (foto 13, 14) en ook is het met een scherpgesteld jachtwapen passeren van afrasteringen, damhekken, greppels, sloten, houtwallen en andere hindernissen eerder regel dan uitzondering (foto 15, 16). Ik herinner me uit de jaren '60 een dodelijk ongeval bij Buren in de Betuwe waarbij een drijver op deze wijze vol in de borst werd getroffen. Ook ken ik een voorval dat rond 1976 eveneens op koninklijk jachtterrein plaatsvond in de Brabantse Biesbosch en waarbij een jonge medicus van geringe afstand door zijn schoonvader op een schot hagel in het aangezicht werd getrakteerd. Het moet dan ook levensgevaarlijk zijn om zich op jachtdagen in vorstelijke revieren te wagen (foto 17). Maar het kan natuurlijk nog gekker.

Foto 13

Foto 14

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Zo legde een jager na de jacht zijn doorgeladen geweer op de achterbank van zijn terreinauto zonder het wapen te zekeren. Tijdens het rijden gleed het geweer met de kolf naar voren gericht van de bank waardoor er ineens met een luide knal een geperforeerd zonnedak ontstond. Het scheelde een fractie of die jager had letterlijk zijn hoofd verloren! Van dat feit ontbreekt helaas fotografisch materiaal, maar een vergelijkbare handelswijze legde ik in februari 2012 vast onder Puiflijk (foto 18, 19). Later nam ik vanaf enige afstand nog waar hoe dat geweer - nog altijd doorgeladen en niet gezekerd - haastig in een jutezak werd gestopt. Safety first!


Foto 18

Foto 19

Aan het begin van deze reportage was sprake van de Boxmeerse kwestie en het lijkt mij goed om daarmee af te sluiten. Want in het Land van Cuyk heersen nog altijd uitgesproken primitieve toestanden die aan lang vervlogen tijden herinneren (foto 20). In augustus 2009 troffen bewoners van het buitengebied daar namelijk in een maïsveld een integraal gecamoufleerde hobbyjager aan, die op alles schoot wat zich in de nabijheid vertoonde (foto 21) terwijl er een regen van hagelkorrels op de daken van woningen neerkletterde. De kenbaar gemaakte bezwaren werden beantwoord met telefonisch zowel als verbaal uitgesproken doodsbedreigingen door een locale agrariër die als spreekbuis van de jachtcombinatie optrad (foto 22), een politieapparaat dat het weigerde om aangifte aan te nemen maar wel de pers ongevraagd valselijk informeerde en cruciaal bewijsmateriaal vervreemde, een politiefunctionaris die leugens vertelde en zich voor plaatsvervangend korpschef uitgaf, een VVD-burgemeester (foto 23) die een onbehoorlijk staaltje van machtsmisbruik en plichtverzaking tentoonspreidde en een klachtenbemiddelaar van het provinciale politiekorps die niets oploste, zijn toezeggingen niet nakwam en ook nooit meer van zich liet horen!

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Veiligheid is een uitermate belangrijke zaak en het kan en mag niet zo zijn dat deze ondergeschikt wordt gemaakt aan de discutabele belangen van de hobbyjacht (foto 24, 25, 26) Wat mij betreft vertrekken dan ook zowel minister Opstelten als burgemeester van Soest nog ruimschoots voor oudjaar met pre- congé. Dat zal in deze tijden van inwendige opschoning het bestuurlijke allooi van de VVD en ons hele politieke bestel zeer ten goede komen!

Foto 24

Foto 25

Foto 26


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Ondertussen in Maas en Waal - update #15 -
"De vervolgschade, -overlast, -sluiksubsidies en de discutabele rol van het Faunafonds"

In hoofdstuk 14 lichtte onze verslaggever al een tipje op van het camouflagenet waaronder het Faunafonds de uitwassen van haar discutabele missie meent te kunnen verbergen. Zonder dit fonds en met méér maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef en controlebereidheid bij onze politici, zouden de ongehoorde wildgroei in de plezierjacht, de aanwassende klachtenregen over gewasschade en het overhevelen van steeds grotere sommen gemeenschapsgelden naar nooit tevreden agrariërs allang tot het verleden behoren.

Zoals de jagerswereld justitieel volledig wordt afgedekt door een zesde colonne hobbyjagende Boa's en een hoger echelon magistraten en notabelen, zo weten de boeren immers al sinds jaar en dag hun bereidwillige semiambtelijke suikeroom te vinden. Beide instellingen - i.c. de georganiseerde jachtwereld en het Faunafonds - verdienen het dan ook om door een team van gewetensvolle parlementariërs en bekwame opsporingsambtenaren volledig binnenstebuiten gekeerd te worden. Liefst vandaag nog! In deze updatereportage gaat onze reporter dieper in op deze materie en legt ook de ware achtergronden en aanstichters van de negatieve ontwikkelingen in het faunabeheer bloot.

Voor een goed begrip van de omvang en impact van de karaktermoord op de Flora - en Faunawet (foto 01) moet worden teruggegaan naar 1 april 2002, toen deze Raamwet in werking trad. Nog geen vier maanden later werd namelijk het 1e kabinet Balkenende beëdigd, waarin zich een sterke rechtse hobbyjachtlobby bevond. Deze werd voorgegaan door de al eerder genoemde Kamerleden Schreier- Pierik en Ormel en ook Gert Jan Oplaat (foto 02), Wien van den Brink (foto 03) en Charley Aptroot maakten er deel van uit. Het was toen al duidelijk dat de Nederlandse hobbyjachtwereld een vuile oorlog begon tegen de nieuwe wet en probeerde om daar met list, bedrog, leugenpraat en verdraaide feiten een bouwval van te maken (foto 04). Met de zelfjagende Cees Veerman als minister van LNV en zijn jachtvriendelijke opvolgster Gerda Verburg bevonden zij zich jarenlang in het juiste klimaat om bijna alles wat van waarde was in onze inheemse natuur zonder slag of stoot aan moordlustige hobbyschutters prijs te geven. De voltallige oppositie liet het namelijk zonder slag of stoot gebeuren! Tot het moment waarop jagers zich achter de inhoudsloze façade van 'faunabeheerder' mochten verschansen, was het begrip 'overpopulatie' in ons land volkomen onbekend en lag het jaarlijks door het Jachtfonds aan gewasschade uitgekeerde bedrag in de orde van hooguit enkele miljoenen euro's. Maar vanaf het seizoen 2005 - '06 zou dat zich dramatisch gaan wijzigen! Hoewel de bepalingen en verplichtingen in pachtcontracten er niet om liegen, verzaakten jagers namelijk consequent hun Zorgplicht en streefden niet alleen zo omvangrijk mogelijk bejaagbare dierpopulaties na, maar beijverden zich ook voor een explosieve toename van de gewasschade. Dit moest natuurlijk faliekant verkeerd aflopen en dat is dan ook precies wat er gebeurde.

Foto 1	Foto 2
Foto 3	Foto 4

Al in 2008 besloot men om de zogenaamde 'overpopulaties' van grauwe-, brand- en Canadese ganzen met CO2 gas te lijf te gaan. Niet echter vanwege ondraaglijke regionale schade, want die was blijkens de cijfers van het Faunafonds juist op die plaatsen niet exorbitant te noemen. Louter om der wille van klagende boeren vergastte men op Texel bijna vijfduizend grauwe ganzen (foto 05) in natuurreservaten van NM en SBB, langs de Lek bij Honswijk circa tweeduizend brandganzen in een SBB- object (foto 06), in natuurterreinen in het Eemland honderden Canadese (foto 07) en talloze grauwe ganzen en daarnaast nog onbekende aantallen in de Ronde Venen. De ingehuurde 'faunabeheerders' lieten vertrapte en stervende kuikens respectloos aan hun lot over (foto 08, 09) en er dreven ganzenkadavers als botulismehaard in de sloten (foto 10). Zulke zaken leest men niet in de jaarverslagen van het fonds, want deze feiten verhouden zich uitermate slecht met een verantwoord faunabeheer. Zoals trouwens de hele hobbyjacht dat doet!


Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Foto 9

Foto 10

Hoewel het Jachtfonds/Faunafonds altijd de wettelijke mogelijkheden had om jachtpachters zich aan hun zelfaanvaarde contractuele Zorgplicht te doen houden, was er een rechterlijke uitspraak voor nodig om deze vanzelfsprekendheid haar juridische beslag te doen krijgen (zie uitspraak mr. Frank Visser in zaak Schouten te Elspeet d.d. 20.04.2011). We zagen al eerder dat het verlagen van wildrasters op grote schaal wordt toegepast door Wildbeheereenheden en jachtcombinaties (foto 11). Dit leidt niet alleen tot onnodige wildschade, maar ook tot verkeersonveilige situaties (foto 12) en nodeloos dierenleed (foto 13). Daarnaast zijn er op een aantal plaatsen in Peel en Kempen, op de Utrechtse Heuvelrug en elders door jagers clandestien wilde zwijnen uitgezet (foto 14) met het vooropgezette doel om via landbouwschade en verkeersveiligheid fulltime afschotmogelijkheden te verkrijgen. Het Faunafonds subsidieert die misdadigheden direct of indirect met gemeenschapsgeld! De kosten van gewasderving en materieel zowel als immaterieel letsel dienen echter door gedupeerde agrariërs en slachtoffers niet op de maatschappij, maar op de plaatselijke Wbe's of jachtcombinaties verhaald te worden. Dát - en nog veel meer - dient de keerzijde te zijn van de bloedbevlekte medaille die jagers zichzelf door machtsmisbruik en wetmanipulatie hebben aangemeten!


Foto 11


Foto 12

Foto 13

Foto 14

Dit schandmedaillon kon worden voorzien van het idioom 'wetenschap' dankzij de inspanningen van de Veluwse grofwildjager, oud burgemeester van Apeldoorn en huidig Senaatvoorzitter Fred de Graaf (foto 15) en zijn Stichting Eik (foto 16). Deze stichting ontvangt kapitale donaties vanuit de Nederlandse hobbyjachtwereld, waarmee aan de WUR een gelegenheidsleerstoel wordt gefinancierd die slechts ten doel heeft om het zinloze afknallen van dieren met een roux van wetenschap te overgieten. Het is ronduit schandalig dat een wetgevend college als de Senaat kan worden voorgezeten door een belangenverstrengelaar pur sang, die een van de hoekstenen vormt waarop de hobbymatige jacht in ons land steunt. Als oud-ambtenaar, die gedurende bijna twintig jaren belast was met het coördineren van landelijk getalsmatig faunaonderzoek, is mij al decennialang bekend welke wetenschappelijke en administratieve waarde er moet worden toegekend aan door jagers uitgevoerde populatietellingen. Recente berichten in de media bevestigen dit ten volle (zie o.a. artikel en video "Jagers fraudeerden bij tellen van reeën." RTV Drenthe 3 maart 2012) en brengen daarmee het topje van een onluisterende smeerlapperij aan het daglicht. Ik geef het Jachtfonds en de landelijke en regionale politiek dan ook de snoeiharde garantie, dat geen enkele Fbe of Wbe waarheidsconforme informatie verstrekt. Nagenoeg de hele jachtwereld hangt namelijk van machtsmisbruik, zelfzucht, corruptie, leugen en bedrog aan elkaar. De sporadische gunstige uitzonderingen wil ik hiermee uiteraard niet te na spreken maar, gemeten naar mijn eigen korenmaat, maken die slechts een nietig promillage van het totale hobbyjagerbestand uit!

Foto 15

Foto 16

Intensieve bejaging leidt tot onnatuurlijk hoge sterfte binnen dierpopulaties. In het wild levende zoogdieren en vogels reageren daarop door een verhoging van hun jaarlijkse reproductie. Dit zet bijv. ganzen er toe aan om grotere legsels te produceren dan de gebruikelijke 3 tot 6 eieren per broedsel (foto 17, 18). Normaliter houden top - predatoren zoals de vos de populaties van hun prooidieren in belangrijke mate op peil en zullen zich bij vergroting van het voedselaanbod ook zelf sterker gaan vermenigvuldigen (foto 19. Doordat jagers de vos te vuur en te zwaard bestrijden en de ganzenpopulaties intensief blijven bejagen zonder enige vorm van terrein- en nestbeheer toe te passen, zijn zij in hoge mate aansprakelijk voor de landsbreed ontstane situatie, die nergens anders ter wereld op een dergelijke schaal voorkomt. Ook het met volstrekte willekeur afschieten van kraaiachtigen (foto 20) vormt een belangrijke bijdrage aan de veronnatuurlijking van het functioneren van prooidierpopulaties. Het Faunafonds is ook hieraan mede schuldig door het compleet veronachtzamen van uitkomsten van waarachtig wetenschappelijke studies, die niet in de kraam van boeren en jagers te pas komen.

Foto 17

Foto 18

Foto 19

Foto 20

Hetzelfde geldt met betrekking tot de streefwaarden die in de zogeheten beheerplannen van de Fbe's worden genoemd en die vanuit het oogpunt van wetenschappelijk verantwoorde populatiedynamica doorgaans kant noch wal raken. Dergelijk proza wordt echter klakkeloos door provinciale bestuurders geaccepteerd of in het beste geval gefiatteerd via het inkopen van zogenaamd wetenschappelijk advies. Dat is er de reden van, dat de Veluwse grofwildpopulaties tegenwoordig bijna jaarrond door hobbyjagers naar het leven worden gestaan (foto 21) en dat er zich in dit grootste natuurgebied van ons land vrijwel geen hert, ree of wild zwijn meer aan de mens durft te vertonen. Als jagers hun zin krijgen, dan is dit ook het voorland van de damhertenpopulaties in onze duinreservaten (foto 22), zoals al eerder ter sprake kwam.

Foto 21

Foto 22

Verjagen, afschieten en vergassen: het zijn de primitieve antwoorden van lieden die menen geen boodschap te hebben aan de wetten van dierecologie, populatiedynamica en gewoon menselijk fatsoen. Want sinds de intrede van de Kenniseconomie en de handel in voorgekookte adviezen, wint het onbenul het met glans van de rede! Jarenlang minutieus onderzoek naar de invloed van begrazing op grasland en akkerbouwgewassen leverde bibliotheken vol wetenschappelijk bewijsmateriaal voor het feit, dat het met schade doorgaans erg meevalt en er dikwijls juist sprake is van meeropbrengsten. Decennialange wetenschappelijke studies naar de natuurlijke factoren en de omvang van grofwildpopulaties mondden eveneens uit in toonaangevende publicaties, die het tegendeel aantonen van hetgeen jagers beweren. Aan al die feiten is het Faunafonds altijd zorgvuldig voorbijgegaan en het bedroevende resultaat daarvan is alom in ons land waarneembaar. Grofwild is volkomen onzichtbaar geworden en ganzen vluchten voor iedere wandelaar, fietser of passerende auto (foto 23). Het buitengebied van ons overbevolkte land is verworden tot een oorlogsterrein, waar dieren de mens vrezen en jagers de dienst menen te mogen uitmaken (foto 24). Jagers, die in de meeste gevallen zélf de veroorzakers en aanstichters zijn van schade waarvoor de samenleving de financiële kosten mag dragen (foto 25). Daarom doet het nieuwe kabinet er goed aan om het Faunafonds uit onze samenleving te verwijderen of om te bouwen tot een waarachtig fauna - fonds. Zodat de beschaafde rede het uiteindelijk zal winnen van het boerenwinstbejag en de respectloze dierenmoord (foto 26).

Foto 23
.

Foto 24

Foto 25

Foto 26

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Ondertussen in Maas en Waal - update #14 -
"Schade, overlast, sluiksubsidies, de discutabele rol van het Faunafonds"

Vanaf 1954 kende ons land het zogeheten Jachtfonds, dat ressorteerde onder het Ministerie van Landbouw en als taak had: "het ondersteunen van verantwoord wildbeheer." Al snel ontwikkelde deze overheidsdienst zich echter als loket tot het verkrijgen van onterechte landbouwsubsidies en dat bleef ruim een halve eeuw zo. Omdat er tegen dat misbruik nooit is opgetreden werd het Jachtfonds na het opleuken van hobbyjagers tot "faunabeheerders" verzelfstandigd, herdoopt in Faunafonds en voorzien van de geprolongeerde hoofdtaak, om een gestaag groeiend assortiment aan schadevergoedingen uit te keren.

Vanaf dat moment was het hek van de dam en stegen de jaarlijks uitgekeerde totaalbedragen tot ongekende en volstrekt waanzinnige hoogten. In enkele jaren tijd vertienvoudigde zich het totale aan boeren, fruitkwekers, boomtelers, tuinders en bosbouwers cadeau gegeven "compensatiebedrag". Aan die groei lijkt nog altijd geen eind te komen. Daarom vertelt onze verslaggever u graag de waarheid over de achtergronden van het onzinbegrip "faunaschade" en legt uit waarom dit verzelfstandigde geldsmijterijloket zo snel mogelijk dient te verdwijnen.

Foto 1

Foto 2

Foto 3

Toen het Jachtfonds enkele jaren geleden een naamsverandering onderging en vanaf dat moment Faunafonds ging heten, verscheen er een lijvig geschrift van de hand van Rik en Harrie van Welie, waarin door de auteurs een poging tot moderne geschiedschrijving werd ondernomen (foto 01). De familienaam van Welie is echter onlosmakelijk met het oude Jachtfonds verbonden en dat mag erg vreemd worden genoemd bij een overheidsinstelling. Er was dan ook van alles mis met die nauwelijks controleerbare uitkeringsmachine. Daarin heeft zich door naamsverandering en personeelsverloop niets in positieve zin gewijzigd! Nadat namelijk in het parlementaire vergaderjaar 2005/06 een coupe had plaatsgevonden onder leiding van de confessionele Kamerleden Annie Schreier -Pierik en Henk Jan Ormel (foto 02, 03) waardoor volstrekt ongekwalificeerde hobbyisten zich gewapenderhand mochten gaan uitleven onder de misleidende naam 'faunabeheerder', bleek het fonds een warm pleitbezorger te zijn voor gewelddadige interventie tegenover ieder dier dat zich maar enigszins bezondigde aan het eten van gras, boombast, twijgen, knoppen of veldvruchten. Dat leidde er zelfs toe, dat het afknallen van bij wet beschermde diersoorten jaarrond vrijelijk werd toegestaan onder de dekmantel van 'schadeafschot'. Vanaf de zijlijn keken LTO Nederland en de K.N.J.V. met grote voldoening toe hoe de barbarij van dag tot dag in heviger mate hoogtij kon vieren (foto 04) en zelfs merels, vinken en mezen als schadelijk ongedierte te boek gesteld werden (foto 05).

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Als een van de eerste structurele activiteiten startte het Faunafonds in 2009 een onderzoek naar mogelijkheden om foeragerende ganzen van kwetsbare percelen te verjagen met behulp van Border Collies (foto 06, 07). Hoewel de proef succesvol verliep en er zich daardoor een mogelijkheid aan leek te bieden om zonder het gebulder van geweerschoten en het daarmee onlosmakelijk verbonden dierenleed vraatschade te voorkomen of te beperken, schoot de opdrachtgever deze methode echter onverbiddelijk af. Reden? De kosten van het inzetten van deze honden om ganzen te verjagen (foto 08) zouden te hoog zijn! Dan dus maar weer terug naar het oude boerenhandwerk (foto 09), dat immers ook nooit functioneel is gebleken? Het wil kennelijk maar niet doordringen dat intensief verjagen - zeker tijdens korte winterdagen - onlosmakelijk zal leiden tot een grotere behoefte aan energetisch hoogwaardig voedsel en de dieren daardoor juist zal dwingen tot een nog frequenter bezoek aan de favoriete voedselterreinen. Hun overleven als individu en als populatie hangt immers letterlijk af van de opgebouwde vetreserves!

Foto 7

Foto 9

Foto 8

Om in aanmerking te komen voor schadecompensatie zijn grondgebruikers verplicht om schrikmiddelen te plaatsen (foto 10), die doorgaans slechts zeer korte tijd effectief zijn (foto 11). Ook het ongestructureerde en zonder plaatsing van enig schrikmiddel met wapengeweld huishouden onder ongewenste bezoekers van de landerijen (foto 12, 13, 14, 15) zal nooit tot het structureel verminderen van begrazingdruk leiden. Wél kunnen dieren door die verontrusting naar percelen met werkelijk kwetsbare teelten verdreven worden en daar gedurende de nachtelijke uren gaan grazen. Dat is al tientallen jaren bekend, maar kennelijk is het erg moeilijk om te aanvaarden dat het bedrijfsvoeren in de vrije ruimte nu eenmaal als vanzelfsprekend ondernemersrisico met zich mee brengt, dat in de natuur aanwezige dieren de teelten kunnen bezoeken. Dat doen zij namelijk al miljoenen jaren, maar nooit leverden die gewassen zo enorm veel voedsel als tegenwoordig. Maar waar traditionele boeren dit medegebruik honderden jaren als vanzelfsprekendheid aanvaardden, wordt deze natuurlijke medegebruikers tegenwoordig geen grasspriet, graankorrel of valaardappel meer gegund! En dat terwijl oogstende boeren nooit slordiger, morsiger en verkwistender waren dan tegenwoordig (foto 16, 17).

Foto 10

Foto 12

Foto 11

Foto 13

Foto 14

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Grazende watervogels, maar ook hazen en konijnen eten bij voorkeur de eiwitrijke topeindjes van grassprieten, die dagelijks aangroeien en waarvan de aanwas zelfs door de begrazing wordt gestimuleerd (foto 18). Bij gebrek aan jong gras grazen zij ook wel in doorgegroeide weiden, waar het eiwitgehalte en dus de voedingswaarde echter aanzienlijk lager is (foto 19). Daar zal dus langer en intensiever gegraasd moeten worden. Het is erg zorgelijk dat men bij het Faunafonds duidelijk geen besef heeft van deze en dergelijke vanuit de elementaire dierecologie volstrekte vanzelfsprekendheden. Daarom plaatsen hobbyjagers hun schiethutten het liefst op randen van afgeoogste akkers die grenzen aan permanent grasland (foto 20). Getuige de jaaroverzichten van het Faunafonds betaalt de Nederlandse gemeenschap op jaarbasis megakapitalen aan boeren die op deze wijze letterlijk van twee wallen eten. Want dankzij de ruime afschotmogelijkheden betalen jagers almaar hogere hectareprijzen voor de jachtpacht. En als er maar wat ganzenkeutels op een grasland blijken te liggen is het Faunafonds genegen om die geste van Moeder Natuur te honoreren met een vorstelijke sluiksubsidie die al gauw in de vele duizenden euro's loopt! Daaraan ontleent dit 'fonds' immers haar enige bestaansrecht!

Foto 18

Foto 19

Foto 20

Dankzij deze immorele wildgroei spelen er zich in onze buitengebieden in volslagen duisternis of in het ochtendgrauw de meest afgrijselijke horrortonelen af, die niet bestemd zijn voor de ogen van ongewenste toeschouwers (foto 21) en ook niet zouden moeten kunnen plaatsvinden in een waarachtig geciviliseerd land! Zoals het ook niet zou moeten kunnen dat Veluwse jachtclubs de lijvige wildrasters vervangen door hekjes van amper een meter hoogte (foto 22), vervolgens die kosten vergoed krijgen en zich hobbymatig mogen gaan uitleven op schadeveroorzakend roodwild. Ook in Kennemerland is het al niet beter gesteld met de laag bij de grondse hunkering naar het afschot van handmakke damherten (foto 23). Daar werd met gemeenschapsgelden een peperduur hekwerk geplaatst waar zelfs een kreupel hert met gemak overheen kan springen. Voor de duidelijkheid: dat springen gebeurd van links naar rechts (foto 24). Dat het allemaal zo ver heeft kunnen ontaarden is een gevolg van volstrekt ondeugdelijke faunawetgeving, manipulatief handelen en bevoordeling van de veroorzakers van het ontstaan van faunaschade. Dat aspect is door Ganzenbescherming Nederland al geruime tijd geleden aan het Faunafonds en de politiek ter kennis gebracht, maar heeft nog altijd niet tot enige verbetering geleid. Daarom zal in een vervolgreportage worden uitgelegd, welke machinaties en machtsstructuren er verantwoordelijk voor zijn dat er jaar na jaar grotere bedragen uit gemeenschapsmiddelen worden aangewend om de desastreuze invloeden van de hobbyjacht te verhullen. En ook waarom het cruciaal is, dat het Faunafonds zo snel mogelijk wordt opgeheven en ontmanteld!

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Foto 24

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -